Lieve mensen rondom de Nicolaaskerk te Krommenie,

Uit liefde voor jou

Het is Pasen. Na veertig dagen van inkeer en bezinning vieren we het feest van Jezus’ opstanding, die Zijn leven uit liefde voor ons heeft gegeven. Het geeft ons hoop en zet ons aan om Zijn liefde te delen met de mensen om ons heen, dichtbij en ver weg.

Als gemeente zetten we ons van harte in om met onze activiteiten te getuigen van die liefde.

We zijn blij dat we in kerkdiensten God en elkaar ontmoeten door samen te zingen, te bidden, te leren en te vieren. Ook met doordeweekse activiteiten hopen we elkaar en anderen te inspireren en te bemoedigen. We willen een open en gastvrije gemeente zijn waar iedereen zich thuis voelt.

Om dit als gemeente te kunnen doen, is naast liefde, aandacht en tijd ook geld nodig. Daarom vragen we u vanuit de kerk juist met Pasen om ons gemeentewerk te steunen.

Uw bijdrage kunt u overmaken op . NL74INGB 000065 56 69 t.n.v. Protestantse Gemeente te Krommenie onder vermelding van: “Paascollecte 2024”

We danken u alvast heel hartelijk voor uw bijdrage!

Fijne Paasdagen en hartelijke groeten namens uw kerkrentmeesters.

Graag willen we u uitnodigen voor het traditionele paasontbijt dat we op Paasochtend (31 maart) houden in de PKN kerk. U wordt om 09.00 uur verwacht. Na het ontbijt begint om 10.00 uur de kerkdienst, geleid door dominee Hans de Waal. Denkt u er nog even aan dat in de nacht van zaterdag op zondag de klok naar voren wordt gezet.

Hier volgen de diensten en voorgangers voor de komende weken.

Op zondag 24 maart 2024 (Palmzondag) gaat ds. Hans de Waal voor.
Organist is de heer W. Tip.

De collectes zijn bestemd voor de Diaconie (Kledingbank) en de PKN (Missionairwerk)

De avondvieringen op 28, 29 en 30 maart 2024 (Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag) zijn in de kerk van Krommeniedijk. De diensten worden geleid door ds. Hans de Waal. Organist is de heer J. van Waarden.
Aangezien de technische middelen daar ontbreken kunnen deze vieringen niet via de kerktelevisie worden uitgezonden.

Op zondag 31 maart 2024 (Pasen) gaat ds. Hans de Waal voor.
Organist is de heer J. van Waarden.

De collectes zijn bestemd voor het Werelddiaconaat en de Kerk (Paascollecte).

Op zondag 7 april 2024 gaat mevr. H. Kramer-de Jong uit Emmeloord voor.
Organist is de heer J. de Jong.

De collectes zijn bestemd voor de Diaconie (Voedselbank) en Kerk in actie (Zending).

Eventuele gaven kunt u overmaken naar: Bankrek. nr. NL 74 INGB 000 06 55 669 t.n.v. Prot. Gemeente te Krommenie.

Een paar weken geleden, op zondag 1 maart, hield ik een overdenking over de tien geboden, uit Exodus 20: 1-20. Ik kwam niet verder dan ongeveer tot de helft, zoveel was er al over die eerste geboden te vertellen.

De overdenking is, zoals gezegd, gebaseerd op Exodus 20 en als toepassing las ik er het verhaal bij van de vrienden van Daniël (Daniël 3) die niet willen buigen voor de goden en het standbeeld van Nebukadnezar. Het waarom van hun weigering laat zich verklaren juist ook weer door de tien geboden. Zo versterkte het ene Bijbelgedeelte het andere.

Op zondag 26 april ben ik weer verder gegaan met de tien geboden. U kunt het beluisteren op de website www.pknkrommenie.nl of via www.kerkomroep.nl Mocht u de eerste dienst hebben gemist en wilt u voor het volledige beeld toch weten wat er over de eerste geboden is gezegd, dan heeft u hierbij die kans. Hieronder volgt de overdenking over de eerste geboden, gehouden op zondag 1 maart.

Ds. Neeltje Reijnders

Overdenking Tien geboden

Om de tien geboden echt goed te begrijpen moet je er heel veel bij vertellen. Bij ieder gebod zit er een wereld achter. Je kunt wel verdrinken in de hoeveelheid materiaal die je daarmee bovenwoelt. En toch is het zeer de moeite waard om dat eens uit te pluizen en dan ga ik voorbij aan het feit dat er verschillende versies van de tien geboden zijn. En waarom die in Deuteronomium weer net anders zijn. En ik laat ook buiten beschouwing dat je de ethische en de cultische tien geboden hebt.

Om het nog enigszins overzichtelijk te houden richt ik me op de eerste geboden. En ik lees dat prachtige verhaal van de vrienden van Daniel die bidden en de geboden, vooral het tweede en derde gebod, op bijzondere manier weten samen te brengen. Het zijn altijd weer verheugende momenten als je zo’n tekst te binnen schiet. En het is een prachtige illustratie van de geboden.

De toon wordt in het begin van de tien geboden gezet. Het gaat om God. Wie is God? Het wordt ons meteen duidelijk gemaakt dat God de bevrijder is. Bevrijder uit slavernij, onderdrukking en ellende. Dat is de basis die ten grondslag ligt aan de geboden, ze worden ook wel de tien woorden genoemd. Alles wat volgt moet in dat kader bekeken worden. In het kader van bevrijding.

De geboden zijn niet om mensen te knechten maar meteen moet duidelijk worden dat mensen opgeroepen tot goed leven. Tot leven met elkaar in vrijheid. Allereerst wordt er duidelijk gemaakt wie of hoe God dan is. Dat zijn de eerste geboden. Duidelijk maken hoe God is en vooral hoe God niet is.

In de omringende wereld behoorden goden tot een pantheon, een godenberg. De beslissingen daar werden in samenspraak gemaakt en dan vaak door de mindere goden uitgevoerd. Al die goden moest je te vriend zien te houden. Want het waren machten en krachten die zomaar tegen je konden keren. Voor Israël was het alleen God, hij alleen straalde de goddelijke autoriteit uit. De gedachte aan meerdere goden gaat samen met de gedachte dat de macht gedeeld moet worden. En je weet maar nooit hoe dat uitpakt. Dat is de chaos die daar het gevolg van kan zijn. En de grootse dreiging van de oude wereld was de chaos.

Het gebod gaat niet zozeer over het promoten van het monotheïsme wat overigens uniek was. Geen enkele god werd in de antieke wereld geacht om alles te doen. En het gaat er eigenlijk niet zozeer om

of ze wel of niet bestaan, maar om het feit dat ze krachteloos zijn. En er geen macht van uit gaat. En je daar je goede tijd en energie niet op hoeft te richten.

Er zit nog een gedachte achter. God heeft het volk Israël bevrijd. Daarmee heeft hij zich als leider, als koning betoond. En vanuit het oude denken was je als vazal, als je de hulp van een meerdere had aangenomen. Daardoor was je met een verbond aan degene verbonden. Dat was in het latere koningsdenken, maar hier wordt dat al duidelijk. En ook dat verklaart de pertinente weigering van de vrienden van Daniel om te buigen voor het beeld van de koning en het te aanbidden.

Zij waren gebonden door die basis: de eed van hun volk. Die vast lag al vanaf de uittocht en bij de verbondsvorming. Dat geeft een langere en diepere betekenis aan hun weigering. Want het gaat nog verder. Als de vrienden van Daniel het verkeerd doen door wel voor het beeld te bidden, schenden ze hun trouw, maar niet alleen voor zichzelf, ook tot het derde of vierde geslacht. Daar zitten we met een lelijk ding. Kun je mensen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, aansprakelijk houden voor de fouten van hun voorouders? Nee, zouden wij zeggen.

Maar probeer maar eens te ontkennen hoeveel kinderen en vaak ook kleinkinderen van ouders die fout waren in de oorlog er op aan werden gekeken. Of kinderen van een ouder die in de gevangenis heeft gezeten. Blijkbaar is het iets heel menselijks. Enerzijds wat je blijkbaar zelf over je afroept en over je kinderen na jou.

Maar anderzijds is er nog een andere gedachte. Het is een straf die niet zozeer het nageslacht op het oog heeft. Maar juist de voorouders zelf, die vaak nog zo lang leven dat ze dat nageslacht tot in de derde generatie meemaken en hun moeite en slechte omstandigheden nog aanzien en beleven. En dan weten dat ze dat zelf veroorzaakt hebben. En dat op hun oude dag nog moeten meemaken. Dat is hard. En een straf die een hele familie en een hele stam treft. Met schaamte. En dat is waar die tijd van uit werd gegaan. Niet van het individu. Maar van de stam.

Dus de vrienden van Daniel hebben een goede en dus verdragende reden om niet te knielen en te aanbidden. Maar voor wie het goed doet is er ook goed nieuws. Wie God liefheeft weet dat zijn nazaten bemind worden tot in het 1000ste geslacht. Dat betekent in Bijbelse taal: voor altijd. Wel vraag ik me af wat er dan gebeurt als er één generatie tussen zit die zich los maakt. Maar daar heb ik geen antwoord op.

De aanmoediging die er vanuit gaat is dat mensen God moeten aanbidden én voor zichzelf én voor de mensen na hen. Tot het 1000e geslacht gaat de macht van Nebukadnezar en zijn gouden beeld zeker niet. En daarmee wordt dit verhaal, als je dit allemaal weet, een wat zielige vertoning. Inclusief vurige oven. Het lijkt heel wat, maar gezien op de eeuwigheid, zoals we wel eens als uitdrukking bezigen, stelt het allemaal niets voor. Dat gebod relativeert, hoewel je dat niet op het eerste gezicht zou denken, ook heel veel mensen die zich opblazen tot half-, of pseudogoden. Daar hoef je niet bang voor te zijn. De naam van God draagt uiteindelijk verder dan die van Nebukadnezar.

En als je het dan over de naam van God hebt en het aanbidden daarvan, ook daar zit veel achter. De ‘naam van God misbruiken’ associëren wij al snel met de bond tegen het vloeken en de borden van vroeger op het station met daarop de papegaai en daaronder de tekst: Word geen naprater. Een lastige opdracht want iedereen is een naprater, anders leer je geen taal. En leer je niet spreken. Maar goed. Dat terzijde. En krachttermen dragen niet bij aan fraai taalgebruik of aan een prettige sfeer. Maar hier in het gebod over het gebruiken van de Godsnaam gaat het nog over iets anders.

De godsnaam lelijk gebruiken als stopwoord, als iets krachteloos, is wat wij kennen. Maar in het oude nabije oosten was de grootste zorg juist het tegenover gestelde. Mensen erkennen dat de naam van

God krachtig en machtig is en het probleem is dat ze die gaan proberen te gebruiken voor hun eigen voordeel. De naam is equivalent aan de identiteit van de godheid en drukt het wezen van de godheid uit. De identiteit kan worden gebruikt voor illegale toepassingen, zoals toverij en magie.

Het is wel vergelijkbaar met een maatschappelijk symbool voor een mens als een credit card nummer of een burger service nummer waarmee je misbruik maakt van de economische macht van een instantie of persoon. Of een site hacken en misbruik maken van gegevens. Vergelijkbaar met de goddelijke identiteit die gestolen wordt. Het komt er denk ik het dichtste bij. De macht van God moest door mensen worden erkend en zich er verre van houden om het te controleren of te misbruiken.

Ook zelfvervloeking hoort daar bij. Dat speelde zich af in publieke zaken ook in gewone gesprekken. Als de aannames van de spreker verkeerd waren of een belofte niet werd vervuld, was God de bovenste partij waar men van uit ging dat die dat niet onbestraft liet. Maar God is niet te manipuleren naar onze eigen ondergang. Ook daarin was de naam ijdel gebruiken, een aanmatiging die mensen van het verbond niet toekwam.

En dan is er nog de rust. De sabbat. De mensenrust mag voortkomen uit de rust van God. En daar is iets heel speciaals aan op te merken. God slaapt niet, dat besef bestaat namelijk ook in Bijbelse termen, maar ook de rust hoort bij het aanbrengen van de orde in de schepping. Het lijkt op het eerste gezicht dat als God rust hij zich losmaakt van al wat hij geschapen heeft. Maar het opvallende is dat er zo niet naar gekeken werd.

De rust zelf is ook een uitdrukking van engagement dat zorgt voor een geordende en stabiele kosmos. In de oude wereld bestond er niets dat een goddelijke rustdag genoemd kond worden. Maar volgens de spiritualiteit van de tien geboden horen blijkbaar actieve schepping en zinvolle rust bij elkaar. Als de goden rusten in andere godsdiensten, worden de mensen geacht aan het werk te gaan en de godheid te verzorgen. We kunnen volgens de tien geboden niets geven aan God in de zin van voedsel en verzorging. Daarom mag je ook geen beelden van hem maken die je weer naar je hand kunt zetten en waardoor je God te klein maakt.

De mensen wordt gevraagd in plaats van voor God te zorgen, om tijd te nemen om het creatieve proces van God te beschouwen en daarop aan te vullen en op jezelf te betrekken. De mensen moet niet op de rustdag de macht van God willen overnemen. Nee, er is een andere opdracht die eruit spreekt.

Op de sabbat wordt de slaaf één dag in de week gelijk gesteld met zijn meester. Dat is een heel andere uitgangspunt dan de baas willen zijn als God even niet lijkt te kijken. Slaaf en meester zijn op Gods rustdag gelijk. Dat is een preek op zich. Iets dat je doet nadenken over bevrijding. Aan de hand van God die zijn mensen uitleidt uit kramp en gevangenschap. Eeuwen geleden. En tot op de dag van vandaag.

AMEN

 

 

dit wordt de jeugdsite

Deze website maakt alleen gebruik van geanonimiseerde Google Analytics cookies. Er worden verder geen andere cookies gebruikt.

pknfbWie deden er mee aan leuke activiteiten binnen de gemeente? Wat gebeurt er in kerkelijk Nederland? Welke landelijke acties zijn er op dit moment?

Beleef het mee op onze eigen pagina op Facebook!* Met wekelijkse nieuwtjes en reacties van lezers. https://www.facebook.com/groups/pknkrommenie/

*Een facbook account is nodig om deze pagina te bekijken.